از طرفی این رشته در علوم دیگر مانند مکانیک ، عمران ، الکترونیک و متالورژی برای طراحی و ساخت چرخ بال و هواپیمای بدون سرنشین و ساخت جنگنده ها مرتبط می شود. خوشبختانه مهندسی هوافضا در بسیاری از کشورها و از جمله کشورمان ایران یکی از زمینه‌های پژوهشی و تحقیقاتی دارا می باشد و بودجه‌های کلان نظامی و غیرنظامی در اختیار این رشته قرار دارد، که زمینه‌های پیشرفت در دیگر رشته های مهندسی را فراهم ساخته است.
به طور ساده تر هر آنچه که مربوط به طراحی و تحلیل سیستمی وسایل پرنده خارج از جو میشود، در حیطه کاری مهندسی هوافضا است، فرآیندهای نجومی، مکانیک مدارهای فضایی و اکتشافات فضایی ، طراحی ماموریت‌های فضایی می باشد.
رشته هوافضا تبدیل به یک دانش گسترده شده است و کشورهای مختلف در آن سرمایه گذاری کرده اند به همین منظور مهندسی هوافضا به عنوان یک رشته تحصیلی مهم وارد دانشگاه های مختلف شد و بعدها نیز به کشورمان راه یافت ، پس رشته مهندسی هوافضا در ایران بسیار جدید و نو است .
این رشته پس از انقلاب و در اواسط دهه شصت توسط دانشگاه صنعتی امیر کبیر یا دانشگاه صنعتی مالک اشتر شروع به جذب دانشجو کرد و موسسان این رشته، از فارغ التحصیلان ایرانی در دانشگاه های آمریکا بودند که رشته را به ایران آورده و همان روش آموزشی را که در دانشگاه ها تدریس کرده اند در ایران هم اجرا کردند. با توجه به اینکه مهندسی هوافضا شباهت زیادی با مهندسی مکانیک داشت به دانشگاه های دیگه هم راه پیدا کرد.
مهندسی هوافضا در مقطع کارشناسی فاقد گرایش است اما در دروس اختصاصی چهار مورد است، که به شرح ذیل می باشد :
دینامیک پرواز، پیش رانش، آیرودینامیک و سازه ارائه میشوند. ولی در گرایش های مهندسی فضایی، صلاحیت پروازی و مدیریت، فناوری هوافضا و سوانح نیز به صورت محدودی در مقطع کارشناسی ارشد بعضی دانشگاه ها دانشجو می پذیرند.
- دینامیک پرواز: دینامیک یا مکانیک پرواز از اصلی ترین و اختصاصی ترین شاخه در مهندسی هوافضاست. در این حوزه بررسی و تحلیل رفتار دینامیکی و حرکتی وسیله پرنده و طراحی متناسب است که علاقه مندان پس از آن که دانش پایهای مکانیک را پشت سر گذاشتند، با گذراندن دروس دینامیک پرواز 1 و 2 با اصول مبانی دینامیک حرکتی و پایداری هواپیما آشنا میشوند.
- پیشرانش: این حوزه به مهندسی سامانه های موتوری و طراحی آن در وسایل پرنده میپردازد. شاخه پیش رانش با دروس ترمودینامیک و مکانیک سیالات شروع میشود. همچنین انتقال حرارت درس مهمی است که رابطه به موتور دارد در دوره کارشناسی ارائه میشود.
- آیرودینامیک: این حوزه به بررسی رفتارها و اثر جریان هوا بر روی جسم پرنده میپردازد. گذشته دروس شاخه آیرودینامیک در رشته مهندسی هوافضا، ”مکانیک سیالات“ است.
- سازه: طراحی ساختمان سازه های وسایل پرنده از موضوعات مهم این حوزه در رشته مهندسی هوافضا می باشد. گرایش سازه با دروس مهم و زیرساختی استاتیک و پس از آن با مقاومت مصالح آغاز می شود. استاتیک و مقاومت مصالح دانشجو را برای پیگیری و طراحی سازههای هوایی و تحصیل دروس تحلیل سازههای هوایی آماده میکند.
طراحی هواپیما :
دانشجویان در این حوزه اگر با تدریس یک استاد آگاه، مجرب و صنعت دیده همراه شوند، دانشجو را طی دو ترم تحصیلی با یکی از پیچیده ترین شاخه مهندسی یعنی هواپیما آشنا میکند.
دروس عملی رشته مهندسی هوافضا:
دانشجویان این رشته به غیر از کار گاه ها و آزمایشگاه ها ی مربوط در برخی از دروس پایه، که با رشته مکانیک وجه اشتراک دارند، به طور مشخص یک دوره آزمایشگاهی و دو دوره کارگاهی مختص رشته مهندسی هوافضا را میگذراند. کارگاه موتور و بدنه، آزمایشگاه آیرودینامیک و کارگاه ابزار دقیق هواپیما بخش عملی اختصاصی است که در آزمایشگاه آیرودینامیک دانشجو در عمل با مفهوم پایهای آیرودینامیک و کمی هم دینامیک پرواز آشنا می شوند.
توانایی های علاقه مندان به رشته هوافضا :
- مهارت عالی در تحلیل و حل مسائل
- تسلط به زبان انگلیسی
- داشتن اطلاعات به روز
- آشنایی با نرم افزارهای تخصصی
- دانش فنی
- قوی بودن در دروس ریاضی و فیزیک
- دید مهندسی عالی
- داشتن رو حیه توانایی کار تیمی بالا
- آگاهی کامل نسبت اصول و قوانین مهندسی
- توانایی برنامه ریزی
- مدیریت پروژه
مراکزی که دانشجویان بعد از فارغ التحصیلی می توانند در آنها مشغول به کار شوند :
- مرکز های تعمیر و نگهداری هواپیما
- سازمان هواپیمایی کشوری
- سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح
- نیروی هوافضای سپاه پاسدارن و نیروی هوایی ارتش
- شرکت های خصوصی متعدد
- سازمان صنایع هوا فضا